به نقل از «ایکنا»

«مارموز»، مصداق بارز یک زهرخند سیاسی

تاریخ انتشار: ۸ دی ۱۳۹۷ | کد خبر: ۲۲۱۵۴۶۹۰

فیلم سینمایی مارموز به کارگردانی کمال تبریزی یک فیلم طنز سیاسی و با نگاهی متفاوت است که از زمان ساخت تا اکران واکنش‌های متفاوتی را برانگیخته است و حالا که چند روزی از اکران این اثر می‌گذرد توانسته به فروش نسبتاً مطلوبی دست یابد. این فیلم در هفته دوم اکرانش مانند هفته نخست فروشی میلیاردی را پشت سر گذاشت تا با فروش هفتگی حدود یک میلیارد و 100 میلیون تومان، برای دومین هفته متوالی صدرنشتین جدول فروش باشد و به رقمی حدود 2 میلیارد و 600 میلیون تومان برسد.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

ورود به حوزه فیلم‌سازی سیاسی بخصوص طنز سیاسی یکی از چالش‌هایی که کمتر کارگردانی و تهیه‌ کننده‌ای با جسارت به سراغ آن می‌رود. این فیلم در ایران و ترکیه فیلم‌برداری شده است و حامد بهداد، ویشکا آسایش، آزاده صمدی، مانی حقیقی و محمد بحرانی و... در این اثر ایفای نقش کرده‌اند.

آیدین سیارسریع با مشاوره سیاوش طالبیان فیلم‌نامه این اثر را نگاشته است. نگارش فیلم‌نامه سیاسی به دلیل همسان‌سازی‌های که معمولاً با شخصیت‌های سیاسی صورت می‌گیرد کار دشواری است اما سیارسریع توانسته این اقدام را به‌خوبی انجام دهد.

مارموز داستان زندگی شخصی به نام «قدرت صمدی» است که به شدت شیفته کسب قدرت و ارتقای سیاسی است و برای دستیابی به آن به هر کاری دست می‌زند. قدرت آنقدر شیفته ورود به مجلس است که در محل زندگی‌اش که شبیه یک انباری است، بخشی را شبیه تریبون مجلس طراحی کرده است و نطق‌های‌ خود را در این محل تمرین می‌کند و از آن‌ها فیلم‌برداری می‌کند، در بخش‌های از این فیلم قدرت و دوستانش نقش گروه‌های خودسر را بازی می‌کنند که با واکنش‌های خودسرانه سعی در بهم ریختن یک کنسرت موسیقی که در آن وزیر ارشاد با بازی رضا ناجی حضور دارند را برعهده می‌گیرند. این گروه برای برهم زدن کنسرت با فریاد بمب، بمب جمعیت را متفرق می‌کنند اما ناگهان بمبی در همان سالن منفجر می‌شود و همین موضوع زمینه‌ساز شهرت قدرت را فراهم می‌آورد.

یکی از فاکتورهای شکل‌گیری کمدی درگیری فرد در یک شرایط اشتباه یا نامناسب است و چون اتفاق در چارچوب یک محتوای سیاسی رخ می‌دهد همین موضوع تماشاگر را به تماشای فیلم ترغیب می‌کند و این فیلم نگاهی به دوره انتخابات و فعالیت‌های دوران انتخاباتی و تأثیر آن بر فضای جامعه دارد. با یک قیاس در سطح چنین آثاری شاید بتوان مارموز را با فیلم مارمولک ساخته دیگر کمال تبریزی مقایسه کرد که در زمان خود نوعی طنز پیشرو و جسور محسوب می‌شد و البته مارموز با در نظر گرفتن شرایط فعلی جامعه شاید آن زهرخند مارمولک را نداشته باشد. محتوای این طنز سیاسی شاید در ابتدا خنده را بر لبان مخاطب بنشاند اما در بطن خود طنزی تلخ و غم‌انگیز دارد و اگر مخاطب اهل غور و اندیشه به تماشای آن بنشیند قطعاً زهرخند این طنز کامش را تلخ خواهد کرد.

این اثر طعنه مستقیمی به برخی سیاستمداران دارد که به نوعی تکلیفشان با خودشان و جامعه روشن نیست و طی ادوار گوناگون اجتماعی و سیاسی این افراد رنگ عوض می‌کنند و کنش‌های آنان به شدت تحت تأثیر جو حاکم روانی است و حتی ناآگاهی‌های ‌آن‌ها از برهه‌های گوناگون زمینه را برای استفاده و سوء استفاده از شرایط سیاسی فراهم می‌کند.

در میان بازی‌های این فیلم باید به جلوه‌گری حامد بهداد که بار طنز این اثر را به دوش می‌کشد اشاره کرد زیرا او در این فیلم توانسته از پوسته یک کارآکتر عصبی و هیستریک در سایر فیلم‌هایش رها شود و بازی خوبی را در این نقش ارائه دهد و نوع بازی او سهم بسزایی در خنداندن مخاطب دارد. یکی دیگر از نکات جالب فیلم هماهنگی موسیقی و روایت اثر است که در همراهی حوادث فیلم تأثیر مطلوبی دارد. 

مارموز هم همچون مارمولک زبانی را به کار گرفته که تماشاگر از آن دور نیست و نمادسازی آن با شخصیت‌های سیاسی فضا را برای تماشاگر عینی و ملموس ساخته است اما نکته‌ای که در حین تماشای مارموز با آن لحن صریح و مستقیم ذهن مخاطب را مشغول می‌کند این است که جامعه هدف مارموز چه کسی است، آیا آگاه سازی مردم جامعه از شرایط سیاسی و اجتماعی هدف این فیلم است و یا قرار است این اثر تلنگری برای مسئولان باشد؟ جامعه‌ای که سیاست تا سطوح عامه مردم رسوخ کرده این نوع واکنش‌ها را درک می‌کند اما شاید بهتر باشد این اثر به صورت ویژه برای مسئولان نمایش داده شود تا از دریچه‌ای دیگر واکنش‌های شکل گرفته در فضای سیاسی را به شکلی بی‌پرده مشاهده کنند. زیرا آشنایی با این روند برای مخاطبانی که سیاستمداران گوناگونی را در عرصه‌های مختلف مشاهده می‌کنند و زندگی آن‌ها به نوعی تحت تأثیر مستقیم این کنشگران سیاسی چندان نا‌آشنا نباشد از همین رو تماشای این فیلم بیشتر از مخاطبان برای مسئولان ضرورت دارد. شاید درد ناشی از همین تلنگرهاست که مقاومت در برابر اکران مردمی این فیلم سینمایی را شکل داد.

با توجه به طنزهای سخیفی طی چند ماهه گذشته بر روی پرده رفته است شاید مارموز فیلمی باشد که مخاطب را بدون حرکات سبکسرانه و شوخی‌های زننده جنسی می‌خنداند و تفاوت بارز طنز و هجو در مقایسه چنین آثاری عیان می‌شود و کمال تبریزی با ظرافت خاصی توانسته در آخرین ساخته خود این مهم را پیاده کند.

مینا حیدری/ دبیر سرویس فرهنگی

انتهای پیام

منبع: ایکنا

کلیدواژه: مارموز کمال تبریزی طنز سیاسی ایکنا

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت iqna.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «ایکنا» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۲۱۵۴۶۹۰ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

تجلیل از مربیان عقیدتی و سیاسی و معلمان بسیجی شهرستان صومعه سرا

به گزارش خبرگزاری صدا و سیمای گیلان ؛ حجت الاسلام و المسلمین حمیدرضا جلالی امام جمعه صومعه سرا در مراسم تجلیل از مربیان عقیدتی و سیاسی و معلمان بسیجی این شهرستان به مناسبت هفته سیاسی و عقیدتی سپاه و بسیج و روز معلم، گفت: معلمان باید با تأسی از ائمه اطهار علیهم السلام و علمای دینی در ترویج جایگاه متعالی ولایت و امامت ، فرهنگ و تفکر بسیجی و عفاف و حجاب کوشا باشند.

در این مراسم از ۴۲ نفر از مربیان عقیدتی و سیاسی و معلمان بسیجی با اهدای لوح تقدیر تجلیل شد.