به نقل از «اقتصاد آنلاین»

۳ خصوصیت بارز یک کارآفرین

تاریخ انتشار: ۹ شهریور ۱۳۹۸ | کد خبر: ۲۴۹۵۳۷۴۶

به گزارش اقتصادآنلاین به نقل از خراسان، شور و اشتیاق برای انجام کاری منبع اصلی انرژی، انگیزه و کار و تلاش است. نیروی محرکه برای هر کارآفرین همان چیزی است که به وسیله آن هر کاری ممکن می شود.  وقتی برای انجام کاری پر از شور و اشتیاق هستید و برای موفق شدن در آن انگیزه بالایی دارید، ناخودآگاه در انجام آن کار مداومت و پشتکار بیشتری به خرج می دهید و خستگی از تلاش و کار زیاد برایتان خالی از معنی می شود در نتیجه هر چه بیشتر آن کار را انجام دهید، شانس های موفقیت بیشتر می شوند.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

اشتیاق داشتن برای انجام کاری ، کلید اصلی تسلط یافتن بر آن کار یا آن مهارت است. این در همه کارآفرینان موفق مشترک است.

*درک و آگاهی : داستان BATA  (بی تا) بهترین مثال از این ویژگی کلیدی است. BATA (بی تا) نام یک فروشگاه زنجیره ای در آفریقاست که حتی در دورترین نقاط آن نیز مستقر است. داستان از این قرار است که اواخر قرن نوزدهم میلادی آفریقا در حال ایجاد و توسعه بازار جهانی خود بود.‌بسیاری از شرکت های تولید کننده کفش، نمایندگان خود را به آفریقا فرستادند تا ببینند آیا فرصت شغلی در این بازار نوظهور وجود دارد یا نه ! اما اغلب آن ها  با این جمله به خانه هایشان بازگشتند که هیچ کس در آفریقا کفش نمی پوشد بنابراین هیچ بازاری در آنجا برای کفش های ما وجود ندارد. همه منصرف شدند به جز تیم فروش BATA که با اشتیاق و هیجان زده گزارش دادند « هیچ کس در آفریقا کفش نمی پوشد بنابراین بازار بزرگ و فرصت های شغلی بسیاری برای کفش ها و تولیدات ما در آفریقا وجود دارد.» یکی از کارآفرینان موفق در زمینه تجارت الکترونیک در یکی از مصاحبه هایش گفته بود زمانی که برای اولین بار قصد راه اندازی کسب و کار خود در کشور خود را داشت ، کمتر از یک درصد از افراد به صورت آنلاین خرید می کردند و مفهومی تحت عنوان تجارت الکترونیک به شکل امروزی آن به سختی برای همگان معنا داشت. قابل درک بود و زمانی که ایده اش را با دوستانش مطرح کرده بود آن ها گفته بودند اکنون بازار آماده پذیرش چنین ایده ای نیست اما او با درک و آگاهی بالا از موقعیت، کسب و کار خود را راه اندازی کرده و طولی نکشیده که به موفقیت دست پیدا کرد. او عقیده دارد کارآفرینان حقیقی می توانند فرصت ها را ببینند و بیابند، درست همان جایی که دیگران نمی توانند یا انجام نمی دهند.

* استفاده از استعدادهای پنهان و بالقوه : تحقیقات نشان می‌دهند ظرفیت مغز یک انسان بالغ بسیار بزرگ تر و بیشتر از آن چیزی است که از آن استفاده می شود. اغلب کارآفرینان ساعت های زیادی از خواب و تفریحاتشان با دوستانشان را فدا می کنند تا روی استعدادهای درونی خود و شکوفایی و ظهور آن ها سرمایه گذاری کنند . آن ها وقت خود را به گشت زنی در رسانه های اجتماعی یا گوش دادن به اخبار و شایعات و حاشیه ها تلف و مغزشان را با اطلاعات غیر ضروری پر نمی کنند بلکه آن ها ذهن خود را با محتواهای با کیفیت تغذیه می کنند . اطراف خود را با افراد موفق احاطه می کنند و همیشه کنجکاو چیزهای جدید هستند. اگرچه استعدادهای درونی و بالقوه ای که هر فرد داراست از دیگری متفاوت است اما خبر خوب آن است که مغز انسان می تواند تربیت شود. اما قبل از این که این نوع از تربیت هدفمند اتفاق بیفتد ، این نکته را باید ذکر کرد که همه این داستان ها با والدین ما آغاز می شود. البته ابتدا با DNA  که در کنترل آن ها نیست و دوم با تعلیم و تربیت و آموزش خانوادگی توسط والدین که به شدت مسئول این قضیه هستند. بر اساس یک مطالعه علمی 85 درصد مغز انسان تا سن پنج سالگی رشد می کند بنابراین سال های اولیه محیط پیرامون یک کودک می تواند به اندازه یک عمر زندگی، تاثیرات مثبت و منفی داشته باشد بنابراین دولت ها و برنامه های توسعه کارآفرینی که به دنبال تربیت کارآفرین های بیشتر در جهان هستند باید این موضوع را با آموزش والدین آغاز کنند که چگونه روحیه کارآفرینی را در کودکان خود ایجاد یا چگونه فرزندانی با طرز فکر کارآفرینانه تربیت کنند تا کودکان، نوجوانان و جوانان بتوانند از استعدادهای پنهان و بالقوه خود در مسیر موفقیت هایشان استفاده کنند و محیط خانه فقط محلی برای رشد فیزیکی فرزندان نباشد بلکه در کودکی آن ها را آموزش دهند تا زمانی که بزرگ می شوند و قابلیت مغز کمتر می شود ، از آن ها کارآفرینان بالقوه ای ساخته باشند.

منبع: اقتصاد آنلاین

کلیدواژه: تجارت الکترونیک کسب و کار کارآفرینی فرصت شغلی

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.eghtesadonline.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «اقتصاد آنلاین» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۴۹۵۳۷۴۶ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

حد کم کردن وزن چقدر است؟

ایتنا - چه با کمک داروهای مؤثر جدید لاغر شوید، چه بعد از جراحی لاغری وزن کم کنید، چه ورزش کنید و کالری بسوزانید، روزی می‌‌رسد که اعداد روی ترازو دیگر پایین نمی‌آیند و شما به محدودیت کاهش وزن برخورد می‌کنید. اما این حد کجاست؟
در یک مطالعه جدید، کوین هال، پژوهشگری در مؤسسه ملی بهداشت که کارشناس اندازه‌گیری متابولیسم و تغییر وزن است، بررسی‌ای انجام داد تا ببیند به طور معمول چه زمانی کاهش وزن متوقف می شود و این موضوع چه ارتباطی با روش کاهش وزن افراد دارد.

او با استفاده از داده‌های حاصل از آزمایش‌های بالینی باکیفیت از روش‌های مختلف کاهش وزن، این داده‌ها را به مدل‌های ریاضی تقسیم کرد تا بفهمد چرا افرادی که وزن کم می‌کنند از جایی به بعد آن را متوقف می‌سازند.

او دریافت که بخشی از دلیل مؤثر بودن جراحی بای پس معده و داروهای جدید کاهش وزن مانند سماگلوتاید و تیرزپاتاید این است که زمان لازم برای رسیدن به پایداری وزن دو برابر می‌شود. در واقع در این روش نسبت کاهش کالری، افراد می‌توانند برای مدت طولانی‌تری کاهش وزن را ادامه دهند.

بدن با تلاش برای حفظ تعادل بین کالری‌هایی که می‌خوریم و کالری‌هایی که می سوزانیم وزن را تنظیم می‌کند. وقتی کالری مصرف می‌کنیم یا کاهش می‌دهیم و شروع به سوزاندن انرژی ذخیره شده خود می‌کنیم، اشتها به ما می گوید که بیشتر بخوریم. مطالعات هال نشان داده است که هر چه فرد وزن بیشتری از دست بدهد، اشتها قوی‌تر می‌شود تا زمانی که با تمام کارهای سختی که در وهله اول برای از دست دادن وزن انجام داده، مقابله کند.

این مکانیسم واکنشی برای اجداد شکارچی انسان ارزشمند بوده است، اما برای انسان‌های مدرن که دسترسی آسان به غذاهایی با انرژی متراکم دارند، به خوبی کار نمی‌کند.

هال برای مطالعه مسیر کاهش وزن تنها با استفاده از محدودیت کالری، کاهش وزن مشاهده شده را مدلسازی کرد. او به طور تصادفی ۲۳۸ بزرگسال را به گروه تقسیم کرد. یک گروه به مدت دو سال از یک رژیم غذایی با محدودیت ۲۵ درصد کالری پیروی کردند و گروه دیگر به خوردن مطابق معمول پرداختند. این مطالعه که از سال ۲۰۰۷ تا ۲۰۱۰ با مشارکت مؤسسه ملی بهداشت انجام شد نشان داد افراد گروهی که کالری را کاهش دادند به طور متوسط حدود ۱۶پوند وزن از دست دادند اما گروهی که رژیم غذایی معمولی خود را دنبال کردند حدود ۲ پوند اضافه وزن داشتند.

 

اگرچه افرادی که در این تحقیق شرکت کردند به مدت دو سال به تلاش خود ادامه دادند، اما کاهش وزن آنها تقریباً در حدود ماه دوازدهم متوقف شد، زیرا اشتهای آنها برای مقابله با چاقی افزایش یافت.

هال اشاره می‌کند که در مطالعه خود به میانگین‌ها پرداخته است. زمان کاهش وزن ممکن است بسته به فرد متفاوت باشد.

مدل هال پیش‌بینی کرد که برای دستیابی به کاهش وزن گزارش‌شده در آن مطالعه، افرادی که رژیم‌شان با ۲۵۰۰ کالری در روز شروع می‌شد، باید بیش از ۸۰۰ کالری در روز کاهش می‌دادند. به این ترتیب بدن آنها این گونه پاسخ داد که باید به ازای هر کیلوگرم وزنی که از دست داده‌اند، روزانه حدود ۸۳ کالری بگیرند.

یک کیلوگرم حدود ۲.۲ پوند است. به ازای هر ۲.۲ پوند کاهش وزن داوطلبان در این تحقیق، اشتهای آنها با درخواست ۸۳ کالری بیشتر در روز پاسخ داده شد. میانگین کاهش وزن گزارش شده در این مطالعه ۷.۵ کیلوگرم یا ۱۶ پوند بود و این به معنی آن است که در کمترین وزن خود، احساس نیاز به خوردن ۶۲۲ کالری بیشتر در روز نسبت به قبل از شروع کاهش وزن داشتند.

اما آن‌ها در واقع ۶۲۲ کالری اضافه در روز نمی‌خوردند بلکه این مقدار اشتهای بیشتری است که احساس می‌کردند به آن نیاز دارند، در حالی که همان تلاشی را می‌کردند که در ابتدا برای کاهش ۸۰۰ کالری در روز انجام می‌دادند.

هال گفت در پایان این مطالعه، شرکت‌کنندگان به همان اندازه که در ابتدا تلاش می‌کردند برای مقاومت در برابر غذا تلاش می‌کردند، اما به جای ۸۰۰ کالری که هدف آنها بود، فقط توانستند حدود ۲۰۰ کالری در روز کاهش دهند. و این باعث شد که روند کاهش وزن آنها متوقف شود.

دکتر کریستوفر گاردنر، مدیر مطالعات تغذیه در مرکز تحقیقات پیشگیری استنفورد، قبلاً به سی‌ان‌ان گفته بود که روند کاهش وزن هر چه پیشتر می‌رود سخت‌تر می‌شود. زیرا بدن افراد به آن واکنش نشان می‌دهد و از نظر متابولیک کارآمدتر می‌شوند. و بنابراین همان کسری کالری این کار را برای شما انجام نمی‌دهد. به همین دلیل است که کاهش وزن افراد رفته رفته متوقف می‌شود.

 

در مدل هال، از آنجایی که افراد وزن بیشتری از دست دادند، اشتهایشان برگشت و حدود ماه ۱۲، کاهش وزن را متوقف کردند.

داروهای سماگلوتید و تیرزپاتید که با تقلید از هورمون‌های روده به افراد در کاهش وزن کمک می‌کنند، باعث ایجاد محدودیت بیشتری کالری شدند.

سازمان غذا و داروی ایالات متحده تزریق تیرزپاتاید را تأیید کرده است. این اولین و تنها داروی چاقی در نوع خود است که هم جی‌آی‌پی (پلی پپتید انسولینوتروپیک وابسته به گلوکز) و هم جی‌ال‌پی-۱ را فعال می‌کند.

اما مهم‌تر از همه آن که این داروها فقط بر تعداد کالری‌هایی که افراد از رژیم غذایی خود حذف می‌کنند تأثیر نداشتند. آن‌ها همچنین تعداد کالری‌هایی را که بدنشان باعث می‌شد با کاهش وزن دوباره غذا بخورند، کاهش دادند و در واقع اشتهایشان را ضعیف کردند. با کاهش اشتهای خود به نصف، آنها توانستند وزن خود را برای مدت طولانی‌تری کاهش دهند، به طور متوسط یک سال بیشتر در مقایسه با محدودیت کالری به تنهایی و بدون دارو. به طور کلی روند کاهش وزن در افرادی که از داروهای کاهش وزن استفاده می‌کنند در حدود سال دوم متوقف می‌شود.

عمل جراحی کاهش وزن قوی‌ترین اثر را داشت و افراد را بر آن داشت که روزانه حدود ۳ هزار و ۶۰۰ کالری از رژیم‌های غذایی خود حذف کرده و به ازای هر کیلوگرم کاهش وزن، فقط ۵۸ کالری دریافت کنند. افرادی که تحت عمل جراحی کاهش وزن قرار گرفته بودند، یک سال دیرتر به وضعیت پایدار می‌رسند که نشان می‌دهد این جراحی اشتهای آنها را به میزان قابل توجهی کاهش می‌دهد.

هال می‌گوید استفاده از داروهایی مانند سماگلوتاید و تیرزپاتاید و مداخلاتی مانند جراحی کاهش وزن زمان لازم برای رسیدن به توقف کاهش وزن را طولانی‌تر می‌کند، اما از وقوع کامل آن جلوگیری نمی‌کند.

هال گفت: «آنچه که در حال رخ دادن است این است که افراد هر چقدر هم وزن از دست بدهند، همچنان افزایش اشتها را تجربه می‌کنند.»

او در عین حال تصریح کرد اگر دارو یا درمانی به طور کامل اشتها را از بین ببرد، خطرناک خواهد بود. اگر این اتفاق بیفتد، ممکن است فرد تا آن قدر از خوردن سر باز بزند که بمیرد.

 این مطالعه همچنین به اصلاح برخی از ایده‌ها در مورد اینکه چرا افراد از کاهش وزن خودداری می‌کنند کمک می‌کند.

 

به عنوان مثال، یک نظریه این است که کاهش وزن به متابولیسم آسیب می‌رساند، بنابراین افراد در هنگام استراحت کالری بسیار کمتری نسبت به زمانی که شروع کردند می‌سوزانند و می‌توانند به راحتی وزن خود را به دست آورند.

هال می‌گوید متابولیسم پس از کاهش وزن کاهش می‌یابد، اما نه آن قدری که بتوان با آن زمان توقف کاهش وزن را دریافت.

او این تصور را که اثر داروها در نهایت متوقف می‌شود، رد می‌کند و می‌گوید: «دلیل توقف کاهش وزن آن است که در نقطه‌ای، اثر داروها باعث افزایش اشتها می‌شود.»

هال گفت: «یک چیز بسیار رایج دیگر در حال حاضر این است که بعضی می‌گویند با جراحی چاقی، آن قدری که فکر می‌کردند وزن‌شان کم نشده است، از پپتید شبه‌گلوکاگون ۱ استفاده می‌کنند، یعنی باز هم تن به مداخله بدنی دیگری می‌دهند.»

این پژوهشگر می‌افزاید: «هر مسیری را که انتخاب کنید، یک وضعیت پایدار برای حفظ کاهش وزن مورد نیاز است. بنابراین ایده خوبی است که در نظر بگیرید آیا می‌توانید کاری را که انجام می‌دهید برای مدت طولانی ادامه دهید یا نه.»

افرادی که پس از کاهش کالری روند کاهش وزن‌شان متوقف می‌شود، احتمالاً می‌توانند با محدود کردن بیشتر کالری یا اضافه کردن ورزش به روال خود، از آن مرحله عبور کنند. هال در این زمینه می‌گوید: «هر کاری که انجام می‌دهید، باید به آن ادامه بدهید. بنابراین شما باید از مداخله در سبک زندگی برای بقیه زندگی خود راضی باشید.»